ଏମିତି ନଥିଲା ଏ ସହର

ଏଠି ପ୍ରେମ ଥିଲା,

ଭାବପ୍ରବଣତାର ସୁଗନ୍ଧ ମଳୟ ଥିଲା

ଭବନାର ଭିଡ଼ ଭିତରେ ଆଶ୍ୱାସନାର ନିରବତାଟିଏ ଥିଲା

କରୁଣାର କଦମ୍ବ ବି ପଥଧାରେ ଫୁଟିଥିଲା

ହେଲେ ଆଜିଭଳି ଏ ସହର ଏମିତି ନିଷ୍ଠୁର ନଥିଲା। 

ଏଠି ଆତ୍ମୀୟତା ଥିଲା,

ଜଣଙ୍କର ଲୁହରେ ଆଉ ଏକ ହୃଦୟ ଗୁମୁରି ଉଠୁଥିଲା

ହାତରେ ହାତ ମିଶେଇବାର ଅଜଣା ଉମଙ୍ଗଟିଏ ଥିଲା

ଏବେ ଦଶଟି ଜାଗାରେ ଯୋଡିଏ ଘର ଥିଲା

ହେଲେ ଆଜିଭଳି ଏ ସହର ଏମିତି ସ୍ୱାର୍ଥପର ନଥିଲା।

ଏଠି ପୁଳାଏ ଆଲୋକ ଥିଲା

ପ୍ରତିଯୋଗିତାର ବହଳ କୁହୁଡ଼ି ନଥିଲା

ଖୁବ ଦୂରରୁ ବି ମୁହଁ ସବୁ ଚିହ୍ନି ହେଉଥିଲା

ମଣିଷଟିଏ ମଣିଷ ପରି ବାରି ହେଉଥିଲା

ହେଲେ ଆଜିଭଳି ଏ ସହର ଏମିତି ଅନ୍ଧାର ନଥିଲା।

ଏଠି ଶାନ୍ତି ଥିଲା

ଇର୍ଷା ଓ ଅହଙ୍କାରର ଏମିତି ଗୁଣ୍ଡାରାଜ ନଥିଲା

ଅନୀତି ଭିତରେ ନୀତି ଲୋକହସା ହେଉନଥିଲା

ହସର ପାଖୁଡ଼ାରେ ସହରଟା ଖୁବ ମହକୁଥିଲା

ହେଲେ ଆଜିଭଳି ଏ ସହର ଏମିତି ଉଦାସୀ ନଥିଲା।

ଏଠି ଗୋଟେ ମେଳା ଥିଲା

ଋତୁ ମାନଙ୍କର ଭାରି ଗହଳ ଚହଳ ଥିଲା

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତର ଏମିତି ସ୍ବେଛାସଚାରିତା ନଥିଲା

ଆକାଶରେ ଘନ ନୀଳିମା ଓ ଜହ୍ନତାରାର ରୋଷଣୀ ଥିଲା

ହେଲେ ଆଜିଭଳି ଏ ସହର ଏମିତି ଅଭିଶପ୍ତ ନଥିଲା।