ଏମିତି ବି ହୁଅନ୍ତା କି

ତୁମେ ଥିଲା ବେଳେ

ଫଗୁଣ ଫଗୁ ବାଣ୍ଟୁଥିଲା ମୋତେ

ପବନ ବି ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ଗାଇ ଯାଉଥିଲା

ଗୀତ ମୋ କାନେ ।

କେବଳ ସାଥି ନୁହେଁ

ଜୀବନ ସାଥୀଟିଏ ହେବାକୁ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖିଥିଲି

ବାସ ଏତିକି ଟିକେ ଥିଲା ଭୁଲ !

ମୁଁ କହିବା ଆଗରୁ ବୋଧେ

ପଢିନେଲ ହୃଦୟ ।

ଅନୁତାପର ବହ୍ନି ରେ ଜଳୁଛି

ହୁତ ହୁତ ହେଇ

ଏ ହୃଦୟ ।

ପେରିଆସନ୍ତନି ତୁମେ

ଦୂର ଦିଗବଳୟରୁ

ଆଉଁସି ଦିଅନ୍ତ

ତୁମ ସ୍ନେହ ବୋଳା ହାତ ପାପୁଲିରେ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ବି ଗଲା

ବରଷା ବି ଗଲା

ଶରତ ବି ଆସି ଚାଲିଗଲା

ବୃକ୍ଷ ବି ପତ୍ର ଝଡ଼ା ଦେଲେ

ନୂତନ ପତ୍ର ସମ୍ଭାରରେ ହସି ଉଠିଥିଲା ସୃଷ୍ଟି।

କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଥିଲି ଅପେକ୍ଷାରେ

ଅନୁତାପର ବହ୍ନିରେ ଜଳୁଥିଲା ହୃଦୟ

ହୁତ ହୁତ ହେଇ ।

ଥୁରୁ ଥୁରୁ ଶିତ ରାତିରେ

କାକର ଜୁଡୁ ବୁଡୁ ଜହ୍ନ

ଯେବେ ଭାସି ଯାଉଥିଲା

ତା ଠୁଁ ପାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି

ତୁମ ଠିକଣା

କିନ୍ତୁ

ସବୁଥିରେ ନିରାଶ ।

ଅନୁତାପର ବହ୍ନିରେ

ଏବେବି ଜଳୁଛି ହୃଦୟ

ହୁତ ହୁତ ହେଇ ।