ଦୂରନ୍ତ ସ୍ୱପ୍ନ

ଯେମିତି ମାଟି ତଳେ

ଘାସ ଚେର ଚେଇଁଥାଏ

ବୁନ୍ଦାଏ ଜଳର ସ୍ପର୍ଶରେ

ସବୁଜିମା ଅଂକୁରିତ ହୁଏ

ସେମିତି ମୋ ମନ ତଳେ

ମୁକ୍ତାକାଶେ ଉଡିବାର କାମନା

ଅହରହ ମତେ ବିବ୍ରତ କରାଏ ।

ମୁଁ ଅପେକ୍ଷା କରୁଥାଏ

ଆସନ୍ତାକାଲିର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସକାଳକୁ

କାଣିଚାଏ ସ୍ୱପ୍ନରେ ବିଭୋର ହେବାକୁ ,

ଏମିତି ତ' ସବୁଥର ହୁଏ

ଦୂରନ୍ତ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଛୁଇଁବାକୁ ଗଲାବେଳେ

ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି ପାହିଯାଏ ।

ଦିବସର ମାୟାବୀ ଆଲୋକେ

ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୁଏ,

ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପାଦ ତଳ ମାଟିରୁ ଆବିଷ୍କାର କରେ

କେଉଁ ଯୁଗରୁ ବଂଚିଥିବା ଘାସ ଚେରଟିଏ ।।