ଦେବ ଦମ୍ପତ୍ତି

ବୈଶାଖ ଦୁଃଖ ତାତି ଡହକ

ନିଆଁ ବରଷା ହୁଏ

ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସରେ ଆହୁରି କଷ୍ଟ

ଝାଞ୍ଜି ପବନ ବହେ ।

ନିଦାଘ କାଳ ଆସିଲେ ସରି

କାଳ ବୈଶାଖୀ ବର୍ଷା

ମାଟି ମନରେ ଭରି ଦିଏ ସେ

ହଜାରେ ନୂଆ ଆଶା । 

ଆଶାର ଭାଷା ଶିବ ବିବାହ

ପୋଥି ପୁରାଣ କଥା

ଶୀତଳଷଷ୍ଠୀ ଦେବ ଦମ୍ପତି

ସମୟ ଗାଏ ଗାଥା ।

ଶିବ ପୁରାଣ ଦୁଃଖ କାହାଣୀ

ସତୀଙ୍କ ଆତ୍ମହୁତି

କାଳ କୁ କଳେ କାଳେଶ୍ବର ଙ୍କ

କରାଳ ରୁଦ୍ର ମୂର୍ତ୍ତି ।

ଏମିତି ବେଳେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ବଳେ

ହୋଇଯେ ବଳୀୟାନ

ତାରକାସୁର ଅତ୍ୟାଚାର ରେ

ଜଗତ ଶିରିହିନ ।

ତା ମୃତ୍ୟୁ ବର ଶିବଙ୍କ ପୁତ୍ର

ପାରିବ ତାକୁ ଜିତି

ଶିବ ତ ଏକା ଦକ୍ଷ ଯଜ୍ଞରେ

ସଂସାର ତାଙ୍କ ଇତି ।

ତାରକାସୁର ଅତ୍ୟାଚାର ରେ              

ଅଥୟ ଦେବ କୂଳ

ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ପାଦେ ଶରଣ ଗଲେ

ହରାଇ ଥଳକୂଳ ।

ଦୁଃଖହାରି ସେ ଶୁଣି ଗୁହାରି

ଭରସା ସେତ ଦେଲେ

ମହାଦେବ ଙ୍କ ବିବାହ ପାଇଁ

ମାୟା ରଚନା କଲେ ।

ସ‍ଂସାର ହରା ହୋଇ ଯେ ଶିବ

ତପସ୍ୟା କରୁଥିଲେ

ମଦନ ମାରି କାମ କମାଣ

କାମେ ବିଭୋର କଲେ ।

ସତୀ ଯେ ଏଣେ ପାର୍ବତୀ ରୂପେ

ଜନମ ନେଇଥିଲେ

ଶିବଙ୍କୁ ପୁଣି ପାଇବା ପାଇଁ

ତପସ୍ୟା କରୁଥିଲେ ।

ବିଷ୍ଣୁ ଙ୍କ କଥା ରଖିଲେ ଶିବ

ବିବାହ ପାଇଁ ରାଜି

ପର୍ବତ ରାଜା କନ୍ୟା ପାର୍ବତୀ

ଆନନ୍ଦେ ଗଲେ ହଜି।

ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସର ଶୁକ୍ଳ ପଞ୍ଚମୀ

ଦେବ ବିବାହ ହେଲା

ତାରକାସୁର ବଧ ପାଇଁକି

ପଥ ଯେ ମିଳିଗଲା ।

 ବିବାହ ବାସୀ ଦେବ ଦମ୍ପତି

 ଶୋଭାଯାତ୍ରା ରେ ଆସି

 ନଗର କଲେ ପରିଭ୍ରମଣ

 ନନ୍ଦୀ ବାହନେ ବସି ।

ଡମ ଡମ ଯେ ବାଜି ଡମ୍ବରୁ

 ବିଜୟ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଲା

ଚୁଆ ଚନ୍ଦନ ବେଲ ପତର

 ବାସ ମହକିଗଲା ।

 ଦେବ କିନ୍ନର ଶିବଗଣ ଙ୍କୁ

 ସାଥିରେ ପ୍ରଭୁ ନେଇ

 ତ୍ରିଶୂଳଧାରି ଅଭୟ ବାଣୀ

ଜଗତେ ଗଲେ ଦେଇ ।

ଗିରିଷମ ରେ ମୃଦୁ ମଳୟ

ସତେକି ବହିଗଲା

ଦେବ ବିବାହ 'ଦେବେ' ଅଭୟ 

ପରଶ ଦେଇଗଲା ।

ଜନମ ହେଲେ କାର୍ତ୍ତିକେୟ ଯେ

ଶିବ ପାର୍ବତୀ ସୂତ

ଯାହାଙ୍କ ହାତେ ତାରକାସୁର

ହୋଇଲା ଯୁଦ୍ଧେ ହତ ।

ଜ୍ୟେଷ୍ଠର ସେହି ଶୁକ୍ଳ ଷଷ୍ଠୀର

ଶୀତଳ ଅନୁଭୂତି

ଜଗତେ କ୍ଷାତ ହୋଇଲା ସେତ

ଷଷ୍ଠୀ ଶୀତଳଷଷ୍ଠୀ ।

ଶୀତଳଷଷ୍ଠୀ ଶିବ ବିବାହ

ମଙ୍ଗଳ ଗୀତି ଗାଇ 

ପୁରାଣ ର ସେ ପୁରୁଣା କଥା

ମନରେ ଉଠେ ଚେଇଁ ।

ଶିବ ମନ୍ଦିରେ ହୁଅଇ ସେହି

ଦେବ ବିବାହ ନୀତି

ବିବାହ ବାସି ଦେବ ଦମ୍ପତି

ଗ୍ରାମରେ ବୁଲିଥାନ୍ତି ।

ଭକ୍ତ ଦୁଆରେ ଭକ୍ତ ବତ୍ସଳ

ଧନ୍ୟ ହୁଅଇ ଭକ୍ତ

ଧୂପ ଦୀପ ରେ ଦିଅଁ ଅର୍ଚ୍ଚନା

ଉଛୁଳେ ଭାବ ଶ୍ରୋତ ।

ପୁରୀ ରେ ଅଛି ଶାସନ ଯେତେ

ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କର ଗାଁ

ସବୁ ଗାଁ ର ଶୀତଳଷଷ୍ଠୀ

ପରବ ମନଛୁଆଁ ।

ଲିଙ୍ଗରାଜ ଙ୍କ ଶୀତଳଷଷ୍ଠୀ

ଅପୂର୍ବ ମହୋତ୍ସବ

ମାତା ଗଉରୀ ପାଣି ଗ୍ରହଣ

କରନ୍ତି ମହାଦେବ ।

କେଦାର ଗୌରୀ ମନ୍ଦିରେ ହୁଏ

ପ୍ରଭୁ ଙ୍କ ବିଭାଘର

ମଙ୍ଗଳ ଗୀତେ ଉଛୁଳୁଥାଏ

ସାରା ଏକାମ୍ର କ୍ଷେତ୍ର ।

ସମ୍ବଲପୁର ଶୀତଳଷଷ୍ଠୀ

ସାରା ଜଗତେ କ୍ଷାତ

ଲୋକାଚାରରେ ଦେବ ବିବାହ

ସହର ମୁଖରିତ ।

ଦେବ ଦମ୍ପତି ଶୋଭାଯାତ୍ରା ରେ

ପରାଣ ଯାଏ ହଜି

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜୟ ଗାନ କରନ୍ତି

ଭକତେ ଭାବେ ଭିଜି ।

ନିଦାଘ ଦାଉ ପଡେନି ଜଣା

ପ୍ରଭୁ କରନ୍ତି ଦୟା

ଭକତ ମନ ନିଅନ୍ତି କିଣି

ରଚି ଶୀତଳ ମାୟା ।

ଜୟ ହେ ଜୟ ଶିବ ଶିବାନୀ

ଜଗତ ପିତାମାତା

ଜୟ ହେ ଜୟ ଭବ ଭବାନୀ

ଅଭୟ ବର ଦାତା ।

ଜୟ ହେ ପ୍ରଭୁ ସର୍ବ ଈଶାନ

ଜୟ ମାଆ ସର୍ବାଣୀ

ଜୟ ହେ ପ୍ରଭୁ ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର

ଜୟ ମା କାତ୍ୟାୟନୀ ।

ତୁମ ପାଦରେ ଏତିକି ଅଳି

କୃପା ନୟନେ ଚାହିଁ

ତମସା ନାଶି ଆଲୋକ ଢାଳ

ବିଶ୍ଵ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ।