ଚାଲିବ ସଡ଼କ ଦେଖି

କୁନା ଯାଉଥିଲା ସ୍କୁଲ୍ କୁ ସହଳ

ନୂଆ ସାଇକେଲ ଚଢ଼ି,

ଟ୍ରାଫିକ ଛକରେ ଦେଖିଲା ସେପଟୁ

ଟ୍ରକ୍ ଟେ ଆସୁଛି ମାଡ଼ି ।

ଆଗରେ ଦେଖିଲା ବୁଢ଼ା ମଉସାଟି

ଚାଲୁଥିଲା ଥିରି ଥିରି,

ରାସ୍ତା ପାରିହେବ କେମିତି ଭାବୁଛି

ବଙ୍କୁଲି ବାଡ଼ିଟି ଧରି।

ସାଇକେଲ ଛାଡ଼ି ଟ୍ରକ୍ ଚାଳକକୁ

ହାତ ଦେଖେଇଲା କୁନା ,

ଈଶାରା କରିଲା ରହିଯାଆ ଟିକେ

ଆଗକୁ ଆଉ ଆସନା ।

ଟ୍ରକ୍ ଚାଳକଟି  କିଛି ନଶୁଣିକି 

ଆଗକୁ ଆସିଲା ମାଡ଼ି ,

ସାଇକେଲ ଛାଡ଼ି କୁନା ବୁଢ଼ାଟିର

ହାତକୁ ଆଣିଲା ଭିଡ଼ି ।

ଛିଟିକି ପଡ଼ିଲେ ଦୁଇ ଜଣଯାକ

ରାସ୍ତାକଡ଼ ଧୂଳିପ'ରେ,

ଟ୍ରକ୍ ଚଢ଼ିଗଲା କୁନା ସାଇକେଲ

ପଡ଼ିଥିଲା ଯେଉଁଠାରେ।

ସାଇକେଲ ପଛେ ଭାଙ୍ଗି ଗଲେ ଯାଉ

କୁନାର ନଥିଲା ଡର ,

ବୁଢ଼ା ମଉସାକୁ  ବଞ୍ଚେଇ ଥିବାରୁ

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କଲା ଜୁହାର।

ହାତ ଧରି କୁନା ବୁଢ଼ା ମଉସାକୁ

ରାସ୍ତା ପାରି କରିଦେଲା,

ଖୁସି ହେଇ ବୁଢ଼ା କୁନାର ମୁଣ୍ଡକୁ

ସ୍ନେହରେ ଆଉଁସି ଦେଲା ।

କହିଲା ବାବୁରେ ଦେଖିକରି ଯିବୁ

ଭରସା ନାହିଁ ଛକରେ,

ପିତା ମାତାଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଇଁ

ବଞ୍ଚିଲେ ଆମେ ଆଜିରେ ।

ବୁଢ଼ା ଚାଲିଗଲା ନିଜର ପଥରେ

ନୁଆଁଇ ତାହାର ମଥା ,

ସ୍କୁଲ୍ କୁ ନଯାଇ ଫେରିଯାଇ କୁନା

କହେ ଘରେ ଏହି କଥା।

ନିଆସୀ ବୁଢ଼ାକୁ ବଞ୍ଚାଇବା କଣ

ଭୁଲ୍ ମୋର ହୋଇଛି କି ?

ନୂଆ ସାଇକେଲ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ବୋଲି

ମୋ ଉପରେ ରାଗିଲ କି ?

ବାପାମାଆ ଦୁହେଁ କୁନାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ 

କାନ୍ଦିଲେ କି, ଆନନ୍ଦରେ ,

କହିଲେ ବାବୁରେ କେଡ଼େ ବଡ଼ ପୁଣ୍ୟ

କଲୁ ଆଜି ଜୀବନରେ।

ଅସାବଧାନତା ପାଇଁ ଆଜି ଜାଣ

ଜୀବନ ଯାଉଛି କେତେ,

ବଞ୍ଚାଇ ପାରେ ଯେ' ଗୋଟିଏ ଜୀବନ

କେଡ଼େ ମହାନ ସେ ସତେ !

କୁନା ପରି ପିଲେ ରାସ୍ତା ପାରି ବେଳେ

ଘୁରାଇବ ନିଜ ଆଖି ,

ଏପାଖ ସେପାଖ ଚାହିଁବ ନିରେଖି

ଚାଲିବ ସଡ଼କ ଦେଖି ।