ବ୍ୟଥା ଏମିତି ଆସେ

ଜହ୍ନକୁ ମାଗିଲି ଜୋଛନା ଟିକିଏ

ଚାଲିଗଲା ମୋତେ ଛାଡି

ବାଆକୁ ମାଗିଲି ଫୁଲର ସୁରଭି

ତୋଫାନ ଆସିଲା ମାଡି I

ଦିନର ଆଲୁଅ ଦେଖିବା ପାଇଁକି

ଯେବେଳେ ଖୋଲିଲି ଆଖି

ଆଲୁଅ ବଦଳେ ଅନ୍ଧାର ଘୋଟିଲା

କିଛି ପାରିଲିନି ଦେଖି I

ଲୁହର ଠିକଣା ପାଇଗଲି ଯେବେ

କୋହରେ ଭରିଲା ଛାତି

ଆଖିଲୁହ ସବୁ ଓଠ ପିଇଗଲା

ଲୁଚିଗଲା ଜହ୍ନରାତି I

ମଳୟର ଛୁଆଁ ଖୋଜିଲା ହୃଦୟ

ମିଳିଲା ଛାତିଏ କୋହ

ମନ ଖୋଜୁଥିଲା ପ୍ରୀତିର ଫଗୁଣ

ମିଳୁଥିଲା ଖାଲି ଲୁହ I

କେମିତି କହିବି? ଜହ୍ନକୁ ଯେବେଳେ

ଦେଖିଲି ପୁରାଇ ଆଖି

ସିଝିଗଲା ମୋର କଅଁଳ ହୃଦୟ

କେହି ନଥିଲେ ମୋ ସାକ୍ଷୀ I