ବ୍ୟର୍ଥ ବିଳାପ(ଛଳନା)

ମନ ଉପବନେ ଦଗ୍ଧ ଫୁଲ ବନ

   ଆହତେ ବିଳପେ ଯେତେ,

ମଧୂପ ର ମନ ବୁଝିକି ପାରିବ

   ଫୁଲର ଯନ୍ତ୍ରଣା କେତେ ।

ଫୁଳରୁ ଫୁଲକୁ ଉଡିଁ ବୁଲୁଥିବ

  ଅମଡ଼ା ମାଡ଼ି ସେ ଯିବ,

ଛଳନାର ସ୍ପର୍ଶ ମଧୁର ଶବ୍ଦରେ

  ଗୁଞ୍ଜନ ରେ ଭରି ଦେବ ।

ମନେ ଅଛି ଜଣେ ହୃଦରେ ଆନେକ

   ପ୍ରେମ ବିତରିବ ଯେବେ,

ଶାଶ୍ଵତ ପବିତ୍ର  ଅନାବିଳ ପ୍ରେମ

   ପାଇ ପାରିବକି କେବେ ।

ନିଷ୍ପାପ କଳିକା ମନ ପ୍ରାଣ ଢାଳି

   ଅନୁତାପେ ଜଳେ ଯେତେ,

ବିରହିଣୀ ହୋଇ ବିଶ୍ୱାସ ଭରମେ

   ଝୁରି ମରୁ ଥିବ ସେତେ ।

ପ୍ରତାରଣା ମଧ୍ୟେ ଛଳନାର ଖେଳ

   ରଙ୍ଗଭରିଯାଏ ଯେବେ,

ହୃଦୟ ଭାଙ୍ଗିଲେ ଆତ୍ମାକୁ ମାରିଲେ

   ସୁଖ କି ମିଳିବ କେବେ ।

ପବିତ୍ର ପ୍ରେମ କୁ କଳଙ୍କିତ କଲେ

  ଭ୍ରମର ର ମନ ନେଇ

ବିଶ୍ୱାସ ଭରସା ନିଶ୍ଚୟ ତୁଟିବ

  ଉପେକ୍ଷା ର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ।

ଭୂଳବୁଝା ମଣା ଉପରଦେଖଣା

  ହେଉଥିବ ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ,

ବାରମ୍ବାର ପରା ଆଘାତ ଦେଇଣ

   ହସୁଥିବ ମନେ ମନେ ।