ବର୍ଷାର ଫେରିବା ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ଶବ୍ଦ ତ ହଜେନି,

ନୀରବତା ଖୋଜେ

ଶବ୍ଦକୁ

କବି ,ତୁମ ଆକାଶ

ଯେ ନୀରବ,

କୁହ ତ,

ଆକାଶ

ଯେ ଆଉ କେତେ

ହୋ ହାଲ୍ଲାଗୁଲ୍ଲା

କରିଥାନ୍ତ,

ଆସିଛି,

ବର୍ଷା-ଅନାମିକା ବୋଲି,

ବର୍ଷା-ପଥର ପାଞ୍ଚାଳି

ଦେବସେନା, ଯାଜ୍ଞାସେନୀ ପାରେନା ଛାଡି

ମାଟିର ମାୟା

ହେଲାଣି, ପାଗଳି ପ୍ରାୟ ନୀରାବତାକୁ ଆପଣାଇ,

ନିଶିକାନ୍ତ ବିଚରା ଶିକାର ଚକ୍ରବ୍ୟୁହର

ଯିବା ରାସ୍ତା ତା ଲାଗି ତ ଖୋଲା,

ହେଲେ ଫେରିବା ଜାଣେ ନି ଯେ ସେ

କୁଆଡେ ପ୍ରେମପଥ ଏକମୁହାଁ,

ଯେତେବେଳେ

ବଢେ ସିନା ଦେହରେ ତାତି, ଖୋଜେ ଅନାମିକା ବର୍ଷା ନିଶିକାନ୍ତଙ୍କୁ ଆକାଶ ବକ୍ଷରେ,

କାନ୍ଦି ବାହୁନି ବାହୁନି

ମେଘ ଅଡ଼ୁଆଳେ,ଲୁଚି ଯାଏ,

ନିଶିକାନ୍ତ

କାଳେ, ବର୍ଷା-ଅନାମିକ ବିଜୁଳି ସହ ମିଶି

ଜାଳି ପୋଡ଼ିଦେଵ

ତା ଆକାଶ,

ତଥାପି,

ପ୍ରତୀକ୍ଷା-ଅନାମିକା-ବର୍ଷାର ଫେରିବା ବାଟର---------(ଶେଷ)

©®କାଶ୍ୟପ,ରାମ ପ୍ରସାଦ ବିଶୋଇ,