ବିଷାଦ ଵୀଣାର ସ୍ୱର

ଯେତେ ଯେତେ ସ୍ୱର ସଂସାରେ ଅଛି

ତହିଁରୁ ବିଷାଦ ଏକ,

ସେଇ ସ୍ୱରଅଟେ କରୁଣତା ଭରା

ମନେ ଭରିଦିଏ ଦୁଃଖ l

ବିଷାଦ ର ଗୀତ କରଇ ଝଙ୍କୃତ

ମନର ପ୍ରତି ଟି କୋଣ,

ଦ୍ରଵିଭୂତ କରେ ମନକୁ ଆମର

ନୟନ ଲୋତକ ପୂର୍ଣ୍ଣ l

ମନ ବୀଣା ପରେ ବିଷାଦ ରାଗିଣୀ

ଝଙ୍କାର ଯେବେ ଭରେ,

କମ୍ପିତ ଅଧର କମ୍ପିତ ନୟନ 

ମୁଖେ ବାକ୍ୟ ନାହିଁ ସ୍ଫୁରେ l

ପ୍ରିୟଜନ ଙ୍କର ବିରହ ବେଦନା

ଅବା ଶରୀରର ପୀଡା,

ମନକୁ ଆମର ବିଷାଦିତ କରେ

ହୃଦୟ ଲହୁ ନିଗିଡା l

କ୍ରୋଞ୍ଚ ମିଥୁନର ବିଷାଦ କୁ ଦେଖି

ବାଲ୍ମୀକି ଯେ ଆଦିକବି,

ରାମାୟଣ ଗ୍ରନ୍ଥ ରଚନା କରିଲେ

ଲୁହରେ ତାଙ୍କର ଦ୍ରବି l

ବିଷାଦ ରୁ ସୃଷ୍ଟି ହୁଅଇ କବିତା

ମନରବ୍ୟଥା କୁନେଇ,

ଅଭିମନ୍ୟୁ ହେଲେ ବିଦଗ୍ଧ କଵି 

ପତ୍ନୀଙ୍କ ବିୟୋଗ ପାଇଁ l

ବିଷାଦିତ ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣ

ଲୋଡିଥାଏ ସଦା କାଳେ,

ତାଙ୍କରି ଚରଣେ ମନରବ୍ୟଥାକୁ

ଅର୍ପଣ କରିଣ ଚଳେ l