ବିଶାଦ ଜୀବନ

ସଭିଁଏ ମୋ ଥାଇ କେହି ମୋର ନାହଁ

ଏକାନ୍ତ ମୁଁ ଯାଯାବର

ପାଦେ ପାଦେ କଷ୍ଟ କରୁଛି ବିବଶ

ଅଭିଶପ୍ତ ଜଉଘର ।

କରେ ଆର୍ତ୍ତନାଦ ବିଶମ ବିଶାଦ

ଅସହ୍ଯ ପିଡା ଏ ବ୍ଯଥା

ହୋଇ ବେସାହାର ଖୋଜେ ମୁଁ ସାହାର

ଲଭିବାକୁ ମୋର ଆସ୍ଥା ।

ଦହନ ମୋ ଭୂତ ଅନ୍ଧ ଭବିଷ୍ୟତ

ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋର ଶବ

ନେଇଛି ପାଛୋଟି ଦୁଃଖ ସେ ଅତିଥି

ଏକାନ୍ତ କୋହ ମୋ ସ୍ତବ ।

ଆଣିଛ ସମ୍ଭାର ଗାଢ ଅନ୍ଧକାର

ସାଥି ସେହି ଦୂରଗାମି

କରିଅଛି ସନ୍ଧି ଆତ୍ମାକୁ ମୋ ବାନ୍ଧି

ରୁଧିର ପଡଇ ଯମି ।

ତେଜିବାକୁ ଶ୍ବାସ ଚିତ୍ତ ମୋ ଆସକ୍ତ

ହିନିମାନୀ ଏହି ପିଣ୍ଡ

ଅନ୍ତର ଜ୍ବାଳାରେ ପାଉଁସ ଗଦା ମୁଁ

ଖୋଲି ପାରେ ନାହିଁ ତୁଣ୍ଡ  ।

ଏଇ ଆଖି ଆଗେ ଆତ୍ମୀୟ ମୋ ସର୍ବେ

ଆପଣା ଲାଗେନା କେହି

ଥିଲା ଯେ ଆପଣା ଶୂନ୍ଯ ସେ ଠିକଣା

ଖୋଜେ ତାଠୁ ଦୂର ହୋଇ ।

ହେ ସୃଷ୍ଟି ରଚିତା ଜୀବନ ଏ ବୃଥା

କେଉଁ କର୍ମଫଳ ଫଳେ

ଦେବ ହେ ଉତ୍ତର ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ମୋର

ଫୁଟୁ ଅଛି ଛାତି ତଳେ  ।