ବିରହ

ବିରହ ମିଳିଲା ମୋତେ- ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ମିଳନ,

ଜୀବନକୁ ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ମିଳିଗଲା ମରଣ ।

ମିଠାକଥା ପଦେ କେହି କହିଦେଇ ପାରୁନି,

ମଥାରେ ହାତ ଲଗାଇ ସାଉଁଳେଇ ଦେଉନି ।

ଦରଦ ଭରା ହୃଦୟ ଗୋଟେ ମୋତେ ମିଳୁନି,

ଅନ୍ଧାର ଘେରା ଜୀବନେ ଆଶାଦୀପ ଜଳୁନି ।

ପଥହୁଡ଼ା ପଥିକ ମୁଁ ଦିଗହରା ନାବିକ,

କାଲିର ନାୟକ ଆଜି ହେଲି ଖଳନାୟକ ।

ମନ ଖୋଜି ପାଏନାହିଁ ମୋ ଦୁଃଖର କାରଣ,

କେହି ହାତ ବଢ଼େଇଲେ ଆଶାହେବ ପୂରଣ ।

ଦୁଃଖକୁ ନିଜର କରି ଯାତନାକୁ ବରିଛି,

ବେଦନାକୁ କାନ୍ଧେ ଧରି ଏକାଏକା ଘୂରୁଛି ।

ଯେତିକି ପାଇଛି ମୁହିଁ ଆଉ କିଛି ଲୋଡ଼େନା,

ସବୁଦୋଷ ମୋର ଅନ୍ୟ କାହା ଦୋଷ ଦିଏନା ।

ସ୍ମୃତି ବୋଲି ଆଉ କିଛି ରଖିବିନି ଜୀବନେ,

ଆଜିଠାରୁ ତୁମେ ଆଉ ଆସିବନି ସପନେ ।

ଛାଡ଼ି ଦେଇଛି ମୁଁ ଯାହା ହେଲା ସିଏ ଅତୀତ,

ଭୁଲି ଯାଇଛି ବିରହେ ରୁହ ତୁମେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ।

ମରୁଝର ଦେଖି ଜଳ କେହି ଜଣେ ଦେବ ତ,

ନିରାଶା ମରୁରେ ମୋତେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେବ ତ ।

ମୋ ଆଗରେ ଦିଶେ ଖାଲି କଳାଛାଇ ବାଦଲ,

ଉଜୁଡ଼ା ଜୀବନ ମୋର ଗାଏ ଶୋକ ଗଜଲ ।

ଜୀବନ ଦୀପଟି ମୋର ଲିଭିଲିଭି ଆସୁଛି,

ସକଳ ସୁଖ ସପନ ଦୁଃଖହେଇ ଦିଶୁଛି ।

ଲେପନ କଲି ଚନ୍ଦନ ପାଇବାକୁ ଶୀତଳ,

ସନ୍ନିପାତ ହେଲା ଅମୃତ ହୋଇଲା ଗରଳ ।

ଦହନ ଦାଉକୁ ଆଉ କେତେଦିନ ସହିବି ?

ଆରଜନମକୁ ପୁଣି ସବୁ ସତ କହିବି ।