ବିଜନତା

ସମୁଦ୍ର ତୀରରେ ନିର୍ଜନତା କୂଳେ 

  ବସି ଚିନ୍ତଇ ଭାବୁକ 

ସାଗର ଲହଡ଼ି ଆସିଥାଇ ମାଡି 

  ଜନ ଶୂନ୍ୟରେ ନିର୍ଭୀକ 

ନିରବ ନିର୍ଜନ ହୋଇ ବସିଥାଇ 

  ଭାବନାରେ ଥାଏ ଡୁବି 

କିଏ ସେ ରୂପଶ୍ରୀ ସମ୍ମୁଖରେ ଆସି 

  ଦେଖାଏ ତା ପ୍ରତିଛବି 

କ୍ଷଣେ ଆସିଥାଇ କ୍ଷଣେ ସେ ଉଭାଇ 

  ନିର୍ଜନତା ଜନଶୂନ୍ୟ 

କିଛି କ୍ଷଣ ପରେ ମନରେ ଆଶଙ୍କା 

  ବିଜନତା ପରି ପୂର୍ଣ୍ଣ 

ସାଗର ଦ୍ଵୀପରେ ବସି ସେ ଭାବଇ 

  ନିଜକୁ ସେ ଅସହାୟ 

ଚତୁଃପାଶ୍ୱେ ଶୂନ୍ୟ ବିଜନତା ପୂର୍ଣ୍ଣ 

 ରୁହଇ ସେ ନିରୂପାୟ 

ନିର୍ଜନତା ସ୍ଥାନ ଥାଏ ଦୁଃଖ ପୂର୍ଣ୍ଣ 

  ହୁଅଇ ସେ କଣ୍ଟକିତ 

କେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସୁଚିନ୍ତା କରଇ 

  ମନ ହୁଏ ପୁଲକିତ 

ନିର୍ଜନ ବନରେ ନର ଶିଶୁ ଥିଲେ 

  ଚଳଣି ତା ପଶୁ ପରି 

ଏକାକୀ ଜୀବନ ଅତିବାହିତରେ 

  ପୂର୍ଣ୍ଣ ତା ନୁହେଁ ତାହାରି