ବିଧବା

ଧଳା ବସ୍ତ୍ରେ ଆଜି ପରିହିତ ହେଲା

ସଙ୍ଗେ ତା ହଜାଇ ମନ

ଜାଣେ ନାହିଁ ଆଜି ଦୁନିଆ ଟା ତାକୁ

କାହିଁ କରେ ହୀନିମାନ ।

ପାଉଁଶ ତଳର ଗଭୀର ନିଆଁରେ

ଖୋଜି ଘୁରି ବୁଲେ ସ୍ମୃତି

କପାଳ ଟା ତାର ଖାଲି ଦିଶୁଥାଇ

ନଥାଇ ସିନ୍ଦୂର ଜ୍ୟୋତି ।

ଏକାନ୍ତରେ ବସି ନିତି ଝୁରି ହୁଏ

ମନେ ପକାଏ ସେ ନିତି

ଆଖିର ଲୁହ କୁ ଓଠେ ଚାପିଦିଏ

ଫେରିବ କି କାଳେ ସାଥି ।

ଜୀବନ ଟା ତାର ଫିକା ପଡ଼ିଗଲା

ନ ପାଏ ସାଥିର ପ୍ରିତୀ

କେମିତି ଜିଇଁବ ଜୀବନେ ସେ ଏବେ

ଭାବି ଝୁରି ହୁଏ ନିତି ।