ଭୋକ

ଯେବେ ରୁଟି ଖଣ୍ଡେ ମିଳିଯାଏ

ଅବଶ୍ୟ ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡେ ପୂରିଯାଏ

ଅନୁଭୂତ ହୁଏ ପରମ ତୃପ୍ତି

ତଥାକଥିତ ଓ ପାରମ୍ପାରିକ

ଢଙ୍ଗରେ ଭୋକର ସଂଜ୍ଞା ବଦଳିଯାଏ,

ବଦଳିଯାଏ ଭୋକର ଭୂଗୋଳ 

ଅସଂଲଗ୍ନ ଅକ୍ଷ୍ୟାଂଶ ଦ୍ରାଘିମା 

ସଂଲଗ୍ନ ହୋଇଯାଏ ,

ଉତ୍ତର ମେରୁ ଦକ୍ଷିଣ ମେରୁ

କ୍ରମଶଃ ନିକଟତର ହୁଅନ୍ତି

ସୂତ୍ରପାତ ହୁଏ ମହାପରିବର୍ତ୍ତନର ।

ଜୀବନର ନିଛାଟିଆ ଅର୍ଗଳି ଭିତରେ

ଭୋକ ମେଣ୍ଟାଇବା ବେଳେ

କେତେ ଧଇଁସଇଁ କେତେ ଧାଁ ଦୌଡ

ତା'ର ହିସାବ କରି ହୁଏନି,

ମୂଲ୍ୟବୋଧର ନିକିତିରେ ତୌଲିହୁଏନି

ସାନ ବଡ ଓ ଠିକ୍ ଭୁଲ୍ ର ମର୍ଯ୍ୟଦା,

ଜୀଇଁବାର ଛବି ଜାଜ୍ବଲ୍ଯମାନ ହୁଏ

ମଣିଷଙ୍କ ଟଣା ଓଟରା ଓ ଗହଳି ଭିତରେ ,

ଯେତେ ଅନ୍ଧାରୁଆ ବାଟ ପରିଷ୍କାର ହଏ

ଜହ୍ନ ତାରା ଓ ଗ୍ରହ ନକ୍ଷତ୍ରଙ୍କ

ସଫେଦ ଆଲୋକ ମଧ୍ୟରେ।

ତଥାପି ତ ଭୋକ ମେଣ୍ଟେନି

କେମିତି ମେଣ୍ଟିବ ଯେ !

ଏ ଭୋକ ତ ଅୟୁତ ଦିନର

ମନ ତଳେ ବସାବାନ୍ଧି ରହିଥିବା

ଚକମକ୍ ଲାଳସାର ଏକ କମନୀୟ ଚିତ୍ରପଟ ,

ଅନ୍ୟକୁ ତଳେ ଛାଡି ନିଜେ ପାହାଡ ଚଢିବାର 

ଏକ ଅସମାହିତ ଗାଣିତିକ ଉପପାଦ୍ୟ ।

ଏ ଭୋକ ତ ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡକ ପାଇଁ ନୁହେଁ 

ବରଂ ,ବାଘ ଛେଳି ଖେଳରେ ହାର୍ ଜିତ୍ ର 

ଚଢେଇର ଡେଣାରେ ରଙ୍ଗ ବୋଳିବାର

ଆଉ ,ହାତ ପାପୁଲିରେ ଜହ୍ନ ଧରିବାର ।

ଅହଙ୍କାରର ଅନ୍ଧ ଭାବନାରେ କେବେ

ଭୋକ ଢେର୍ ବଢିଯାଏ,

କ୍ଷମତାର ବଳୟରେ ବସାଟିଏ ଗଢିବାକୁ

କାହିଁକି କେଜାଣି ଭାରି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ

କେତେବେଳେ ସୁପ୍ତରେ ତ 

ପୁଣି କେତେବେଳେ ଜାଗ୍ରତରେ ।

 

ପେଟର ଭୋକ ମେଣ୍ଟିଗଲେ ବି

ବଢିଯାଏ ଦେହ ଓ ମନର ଭୋକ 

ଇତିହାସ ଲେଖାହୁଏ ଭୋକର

ଲୁହ, ଲହୁ ଓ ସ୍ବେଦର କାଳିରେ ।