ଭକ୍ତର ଭକ୍ତି

କେତେ ଆଶା ନେଇ ଆସିଛି ମୁଁ ଧାଇଁ

କାଳିଆରେ ତୋତେ ଭେଟିବା ପାଇଁ

ନାହିଁ ଭୋଗ ଥାଳି ଫୁଲ କି ଦୀପାଳି

ଆନନ୍ଦର ଲୁହ ଆଖିରୁ ଝରଇ

ବନ୍ଧୁ ମହାନ୍ତିର ସାଜିଲୁ ତୁ ବନ୍ଧୁ

କୃପାକର ଆହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ

ଦାସିଆ ନଡ଼ିଆ ଥିଲା ବଢିଆ

ହାତୁ ନେଲ ତାର ସେ କାନ୍ଦୁ କାନ୍ଦୁ

ବୁଝେନା ଆବେଗ ମୁଁ ନୁହେଁ ସାଲବେଗ

କି ଦେଇ ତୁମକୁ ପୁଜିବି

ମନ ଝୁରେ ଚକା ଆଖି ଦେ' ନା ରେ ମୋତେ ଠକି

ସହସ୍ର ନାମକୁ ତୋର ଜପୁଥିବି

କରିବୁନି କେବେ ପର ହେ ଜଗତଠାକୁର

ଏତିକି କରିବୁ ତୁ କରୁଣା

ସିନ୍ଧୁର ବିନ୍ଦୁ ଏ ଦେଲେ ମୋ ପଣତେ

ଗାରିମା ତୋର ହେବନାହିଁ ଊଣା ।