ଭାବ ବିନୋଦିଆ

ଭାବ ବିନୋଦିଆ କାଳିଆ ଠାକୁର

ମୋ ବେଳକୁ କିଆଁ ହୁଅ ନିଷ୍ଠୁର 

ଭାବର ଡୋରିରେ ବାନ୍ଧିଦେ ମନକୁ

ନାହିଁ ତୋ ବିନୁ ସାହା କେ ମୋର ।

ଭକତ ଦୁଃଖରେ ତୁ ପରା ଦୁଃଖି

ଭକତର ମାତାପିତା

ବାଞ୍ଛା କଳ୍ପତରୁ ଭକ୍ତ ଭାଇବନ୍ଧୁ

ଭକ୍ତ ଲାଗି ସହୁ ନିନ୍ଦା

ଡାକି ଡାକି କଣ୍ଠ ଶୁଖିଲାଣି ମୋର

ଶୁଭୁନି କାହିଁକି କର୍ଣ୍ଣକୁ ତୋର ।

ଜଣା ନାହିଁ ମୋତେ ଭାବଭକ୍ତି ସେତେ

ପାରିବି ତୋତେ ତୋଷାଇ

ଜାଣିଛି ଏତିକି ତୁମେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ 

ଜାଣ ସବୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ

ହୃଦୟ କନ୍ଦରେ ବିରାଜ ଠାକୁରେ

ଶ୍ରୀପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସତ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ।