ବାଟୋଇ

ବାଟ ପଡ଼ିଅଛି ବାଟୋଇ ପାଇଁ

ଜୀବନ ପଥରେ ଯିବାରେ ବି ଧାଇଁ ।

କେଉଁଟି ପାହାଡ଼ କୋଉଠି ଛାଇ

ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ଦେଉଛେ ଗାଇ ।

ନଈରେ ମଉକା କିବା ପାଣିରେ

ଯିବା ଆସିବାରେ ଲାଗେ ଜାଣିରେ ।

କେଉଁଠି ଆକାଶୁ ବରଷା ଖସେ

ଗଛର ଫଳକୁ ପକ୍ଷୀଟି ରସେ ।

ବାଟରେ ସୋଇଛି କାଳୀୟ ନାଗ

ଦୁଃଖ ସୁଖ ସବୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଆଗ ।

ସଂଗ୍ରସ ସରସ ହରସ ମନ

ବିନା ଲାଭ କରି ଚାଲୁଥା ଧନ ।

ଯୋଗୀ କି ବିରାଗୀ ପଥରେ ସାଥି

ବାଟରେ ଖଣ୍ଟ ବି ଉଠଇ ମାତି ।

ବିପଦ ସମ୍ପଦ ଦୁଇଟି ଫଳ

ଧର୍ଯ୍ୟ ଧରି ରଖି ମନର ବଳ ।

ଯେଉଁଠି ମିଳଇ ଝରଣା ଜଳ

ପାନ କରିବାରୁ ଦେହରେ ବଳ ।

ମିଳେନି ବି ଗଣ୍ଡେ ପେଟକୁ ଦାନା

ଘୋଷାରି ଗୋଡ଼କୁ ଚଲାଏ ଅନା ।

ଭିତରେ ଭିତରେ କାଟୁଛି ମୂଷା

 ପାହାଡ଼ ଭିତରେ କରିଛି ବସା ।

ପକ୍ଷୀଙ୍କ କାକଳି ବୁଡିଲେ ରବି

ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶେ ରଙ୍ଗିଲା ଛବି ।

ମାଡି ଆସୁ ଥିଲା ଅନ୍ଧାର ଛାଇ

ଆଖପାଖ ସାହି ଦିସୁବି ନାହିଁ ।

ଆଗରେ ଜଙ୍ଗଲ ଗଲାଣି ପାଟ

ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ଦିଶେନି ବାଟ ।

ତଥାପି ଚାଲିବା ନକରି ମଠ

ସହିବାକୁ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଘଟ ।