ବାଟ

ଦିପହର ଖରା

ଚାରିଆଡ଼ ଭରା

ପୋଦିଦିଏ ଦେହ ହାତ ଗୋଡ଼,

ପିଲାଟିଏ ଫୁଲ

ପାଇବାକୁ ମୂଲ

ଭରିଥିଲା ଚାଙ୍ଗୁଡ଼ି'ତା କୋଡ଼ ।

ଖାଲି ଗୋଡ ଚାଲି

ମାଟି କିମ୍ବା ବାଲି

ଦିପହର ବେଳେ ଘର ଦ୍ୱାର,

ଫୁଲ ନିଅ ବାବୁ

ଚମ୍ପା ମଲ୍ଲୀ ସବୁ

ଗଜରା ଗୋଲାପ କିଣ ହାର ।

ଜଣେ ଲୋକ ଦେଖି

ଖାଲି ଗୋଡ଼ ସେକି

ଡାକିଲେ ବାବୁରେ ଏଣେ ଶୁଣ,

ଦୋକାନକୁ ନେଇ

ଜୋତା କିଣିଦେଇ

ଏବେ ବିକିବାକୁ ଯାଅ ପୁଣ ।

ତୁମେ ଭଗବାନ

କଲ ଜୋତାଦାନ

ପିଲାଟି କହିଲା ତୋଷ ହୋଇ,

ନୁହେଁ ମୁହିଁ କିଛି

ଖାଲି ପାଦ ଅଛି

ଖରାରେ ପୋଡୁଛି ଜୋତା ଥୋଇ ।

ଭଗବାନ ଲୋକ

ବୁଝି ମୋର ଭୋକ

ଆସିଗଲ ବୋଲି ଦେଲ ନେଇ,

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଲୋକ

ବୋଲି ମୋର ଭୋକ

ଦୟା ସହଯୋଗ କଲ ଦେଇ ।

ଗଲାକାଲି ରାତି

ମାଗିଥିଲି ପାତି

ପ୍ରଭୁ ହଳେ ଜୋତା ଦିଅ ମତେ

ତୁମେ ପ୍ରଭୁ ସାଙ୍ଗ

କିଣିଦେଇ ଆଗ

ସାହାଯ୍ୟ କରିଛ ମତେ ସତେ ।

ଝରିଗଲା ଲୁହ

 ରୋକିଦେଇ କୋହ

କହିଲେ ନୁହେଁରେ ,ପ୍ରଭୁ ଆଗ

 ଘାରିଲା ଭିତରେ

ଈଶ୍ୱର ସତରେ

ଦୂର ହୁଅନ୍ତିନି ଆମ ସାଙ୍ଗ।

ଅଛି ହା ତ ଦୁଇ

ଦୁଃଖୀ ରଙ୍କି ପାଇଁ 

ପ୍ରକୃତିର ଦୁଇ ପଥ ଥାଇଁ

ଦେଇକରି ଯିବା

ଛାଡିକରି ଅବା

ନେଇକରିଯିବା ବାଟ ନାହିଁ ।