ଅପରାହ୍ନ ଚିନ୍ତା ଚେତନା

ସକାଳ ସୁରୂଜ ମୂରୁଜ ବୁଣିଲା

ପୂରୁବ ନଭ ମଣ୍ଡଳେ

ପରିବର୍ତ୍ତନକୁ ସ୍ୱୀକାର କରି ସେ

ପହଞ୍ଚେ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ।

ପ୍ରଚଣ୍ଡ କିରଣ ମାତଣ୍ଡ ଉଦ୍ଦାମ

ପ୍ରଖର କିରଣ ଛୁଟେ

ପରିବର୍ତ୍ତନକୁ ସ୍ୱୀକାରି ତପନ

ଓହ୍ଲାନ୍ତି ଆସ୍ତେ ପଶ୍ଚିମେ ।

ଜୀବନ ସତ୍ୟକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଖାଇ 

ଆଦିତ୍ୟ କର୍ତ୍ତବ୍ୟରତ 

କର୍ମରୁ ଫେରିବା ସମୟକୁ ଚାହିଁ

ସଭିଏଁ ଅପେକ୍ଷାରତ ।

ଅପୂର୍ବ ଆଭାରେ ନଭ ବିମଣ୍ଡିତ

ପକ୍ଷୀକୂଳ ଫେରେ ଘରେ

ନୀଳ ନଭ ତଳେ ଅପୂର୍ବ ସୁଷମା

ବିଞ୍ଚି ହୋଇ ଯାଉଥାଏ ।

କିଚିରି ମିଚିରି ଶବଦେ ଏ ଧରା

ହେଉଥାଏ ବିମଣ୍ଡିତ

ଘରକୁ ଫେରିବା କଥା କାନେ କହେ

ଏଇ ଆମ ଅପରାହ୍ନ ।

ସୂରୁଜ ଦେବଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି ନେଇ

ସମୟ ନାମକରଣ

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାର ପ୍ରତିଟି ସୋପାନ

ଏହି ତତ୍ତ୍ଵେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ।

ବାଳ ସୂରୁଜରେ ଶିଶୁ କୋମଳତା

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

ମଧ୍ୟାହ୍ନ ସୂରୁଜ ଯୌବନେ ମଣ୍ଡିତ

ଅଟେ ଶକତି ଆଧାର ।

ଚିରସ୍ଥାୟୀ ନୁହେଁ ନଶ୍ଵର ଶରୀର

ଅପରାହ୍ନ ନଇଁ ଆସେ

ନିଷ୍ପ୍ରଭ ହୁଅଇ ହୁଅଇ ଉଦ୍ଦାମତା ପୁଣି

ସନ୍ଧ୍ୟାର ଆଳତୀ ଶୁଭେ ।

ଜୀବନ ଜଞ୍ଜାଳେ ମଜ୍ଜି ରହି ତୁହି

ପାପ ପୂଣ୍ୟ ନ ବୁଝିଲୁ

ନିଷ୍ପ୍ରଭ ହେଉଛି ଇନ୍ଦ୍ରିୟର ସ୍ଥିତି

ଅପରାହ୍ନେ ପହଞ୍ଚିଲୁ ।

ଅପରାହ୍ନ ଅଟେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଇସାରା

ନିଜକୁ ସଜାଡି ନେଏ

କାଳରାତ୍ରୀ ପୁଣି ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ

ଲାଗି ଯା' ଲକ୍ଷ୍ୟ ପୁରଣେ ।

ଅପରାହ୍ନେ ବସି ନିଜକୁ ପଚାରେ

ପାପ ପୂଣ୍ୟ ପରିଭାଷା

ତୋ ପାପ ପୁଣ୍ୟର ହିସାବ ତୁ କର

ପ୍ରଭୁ ଚିନ୍ତା କରି ଯାଆ ।

ଅପରାହ୍ନେ ତୁହି ତୋ ମନୋଭୂମିକୁ

ବେଉଷଣ କରି ନେ

ଅନ୍ୟର କଥାରେ ମୁଣ୍ଡ ନ ଖେଳାଇ

ଆତ୍ମାର ଡାକ ଶୁଣି ନେ।

ଚିନ୍ତା ଚେତନାରେ ଭରିଦେ ତୁହି

ପ୍ରଭୁ ଚିନ୍ତନର ଧାରା

ଆତ୍ମ ଚେତନାରେ ଆତ୍ମ ନିରୀକ୍ଷଣ

କରିବାକୁ ଭୁଲି ନ ଯାଆ ।

ଅପରାହ୍ନେ ଆସି ଚିନ୍ତା ଚେତନାରେ

ସକରାତ୍ମକ ଭାବ ଭର

ମଣିଷ ଜୀବନ ଅସଲ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ

ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର

ଯେତିକି ସମୟ ହାତରେ ଅଛିରେ

ମନେ ପ୍ରସନ୍ନତା ଭର ।

ମଣିଷ ଜୀବନ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସୃଷ୍ଟି ପରା

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଏ ଜଗତେ

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ଶ୍ରେଷ୍ଠତା ଦେଖାଇ

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଖୁସି କରି ଦେ ।

ଅପରାହ୍ନ ଖାଲି ଅପରାହ୍ନ ନୁହେଁ

ଦିଏ ଜୀବନର ବାର୍ତ୍ତା

କଳା ଅନ୍ଧକାରେ ହଜିଯିବା ଆଗୁ

ନିଜକୁ ସଜାଡି ଦେବା ।