ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ଜିଏଁ ସେ ଜୀବନ

ହେଉ ସେ ଯବାନ ଅଥବା କିଷାନ

ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ସମର୍ପିତ

ନିଜ ସ୍ବାର୍ଥ ତେଜି ଅନ୍ୟର କଲ୍ୟାଣ

ପାଇଁ କରେ ପ୍ରାଣପାତ ।

ସମର କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଥବା କ୍ଷେତରେ

ନିଜ ସ୍ୱେଦ ରକ୍ତ ଢାଳି

ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ଦଶର ବୁଭୁକ୍ଷା

ପାଇଁ ଦିଏ ଆତ୍ମବଳୀ ।

ନିଜ ପରିଜନ ଚିନ୍ତାକୁ ବର୍ଜନ

କରି ପର ଚିନ୍ତା କରେ

କିଏ ବୁଝେ ଚିର ଆରାମ ଦାୟିନୀ

ରାତ୍ରୀ କେଉଁ ଭଳି ସରେ ।

ସୁଖର ସ୍ୱପନ ତପନ କିରଣ

ଦୂରେ ତାର ଭବିଷ୍ୟତ

ନିବିଡ଼ ତମସା ଆଚ୍ଛାଦିତ ଦିଶା

ଦୃଷ୍ଟ ନ ହୁଏ କିଞ୍ଚିତ ।

ଚିର ପ୍ରତାରଣା ତାହାର ପାଉଣା

ନାହିଁ ତୁଚ୍ଛ ଅଭିମାନ

ସେହି ତାର ଏକା ମହତ ପଣିଆ

ସେହି ତାର ସ୍ୱାଭିମାନ ।