ଅଳିକ ଶୂନ୍ୟତା

ତୁମର ଆସିବାର ଥିଲା

ମାତ୍ର ତୁମେ ଆସିଲ ନାହିଁ

ଅଭିମାନରେ ଅବା ସ୍ବେଚ୍ଛାରେ

ତାହା କେବଳ ତୁମକୁ ହିଁ ଜଣା

ତୁମ ପାଇଁ ଥିଲା ମୋର

ଅନନ୍ତ କାଳର ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ତାରୁଣ୍ୟର ଦୃଢ଼ ପ୍ରତିଜ୍ଞାରେ ।

ଅନେକ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅବସାନ ପରେ

ବି ତୁମେ ଆସିଲ ତ ନାହିଁ

ବୋଧହୁଏ ଏହା ବିଧି ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ

କାରଣ ତୁମେ ଅଲ୍ଲଂଘ୍ଯ ଦୂରତ୍ବରେ

ଥାଇ କରି ଦେଇଥିଲ ମୋତେ ପର

ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇନି ଏଠି କିଏ ତ୍ଯାଗୀ

କିଏ ନିଷ୍ଠୁର ନିର୍ଦ୍ଦୟୀ ସ୍ବାର୍ଥପର ?

ନିୟତି ଯେ ସବୁ କାଳେ କରୁଥିବ

ମୋହରି ଭାଗ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ

ଶୂନ୍ୟତାରେ ଭରିଯିବ ମୋହର ଜୀବନ

ତୁମ ବିହୁନେ ହୋଇବ ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ

ଏଇ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ମୋ ପାଇଁ ନୁହଁଇ ଅକାଟ୍ଯ

ମୁଁ ନୁହେଁ, ନିୟତି ମୋର ଇଚ୍ଛାଧୀନ ।

କାହାରି ବି ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ନୁହେଁ ଚିରନ୍ତନ

ଏକଇ ବିହୁନେ ଆରେକ ଭରିଦିଏ

ଜୀବନେ ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ସାନନ୍ଦ

ଯିବା ଆସିବା ତ ଲାଗି ରହିଛି

ତୁମେ ନ ଆସିଲ ନାହିଁ

ଆଉ କେହି ତ ଆସିଗଲା

ତୁମ ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ପୁରଣ କରିବାକୁ

ତାହାର ଆଗମନରେ ପୁଣି ଏଇ

ଜୀବନରେ ଖୁସି ଭରିଗଲା ।

ତୁମର ବିଚ୍ଛେଦକୁ ନେଇ

ଭଗ୍ନ ମନୋରଥରେ ଦୁଃଖ କରିବାର ନାହିଁ

ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦିବାର ନାହିଁ

କି ତୁମକୁ ଦୋଷ ଦେବାର ନାହିଁ

ତମେ ନ ଆସି ବରଂ ଭଲ କରିଛ

ମୋର ନ ହେଲେ ନାହିଁ

ଆଉ କାହାର ଜୀବନ ମରୁକୁ

ତୁମେ ମରୂଦ୍ଯାନର ଶ୍ୟାମଳିମାରେ ଭରିଛ ।