ଅଜବ ସୃଷ୍ଟିରେ

ଅଗଣିତ ଆଶା ମୋର

ମନେପଡେ ପୁଣି ଲିଭିଯାଏ

ମୋର ଉତ୍ତପ୍ତ ଛାତିରେ ।

ଛୁଇଁ ଯାଏ 

ଚନ୍ଦ୍ରମାର ଆଲୋକ

ପୋଛିନିଏ ସାଗର ନିଳିମା

ସବୁ କୋହ ଚାପି ରଖି

ଚନ୍ଦ୍ର ଜଣାଏ ଆପଣାର ସ୍ୱର

ତୁମରି ଛାତିରେ ।

ପ୍ରେମର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଣୟ

ଆନ୍ଦୋଳିତ ହିନ୍ଦୋଳିତ ସାଗର

ସାଗର କି ଜାଣେ ?

ସେ ଅନେକ ଚିହ୍ନ 

ରଖି ନ ଥାଏ

ତା'ର ବାଲୁକା ସ୍ତୂପରେ ।

ମୋରି ଛାତିରେ 

ମିଶିଯାଏ ସୂର୍ଯ୍ୟ 

ପୃଥିବୀଟା ହଜିଯାଏ

କେଉଁ ଏକ ଅଜଣା ଆକାଶୁ

ଏହା ତ

ଚିରନ୍ତନ ପ୍ରେମ

ଅଜବ ସୃଷ୍ଟିରେ ।