ଅଗଷ୍ଟ ପନ୍ଦର

ଅଗଷ୍ଟ ପନ୍ଦର ଦିଶଇ ସୁନ୍ଦର।

ରଙ୍ଗ ରଙ୍ଗୋଲୀରେ ଭରା।।

କେତେ ରଙ୍ଗେ ଆଜି ସଜେଇ ହେଇଛି ।

ମୋ' ଦେଶ ଜନନୀ ପରା।।

କେତେ ଜାତି ଧର୍ମ ବର୍ଣ୍ଣ ବୈଷମ୍ୟ। 

ଏକତା ସଂହତି ଡୋରେ।

ଭିନ୍ନତା ଭିତରେ ସମନତା ରଖି ।

ଚାଲିଅଛୁ ସଗର୍ବରେ।।

କଣ୍ଠେ ଆମ ପ୍ରୀତି ସଙ୍ଗୀତର ସ୍ୱର ।

ବନ୍ଧୁତା ଶିଖାଇ ଥାଏ ।

କୋଟି ଜନ ଗଣ ମନ ମୋହି

ନେଇ ।

ଏକତାର କଥା କହେ।।

କହେ ସେ ଦେଶର ଯଶର ବାରତା ।

ବୀର ପୁଙ୍ଗଵ ଗାଥା ।

ଜୀବନର ଶେଷ ରକ୍ତ ନିଗାଡି ।

ଉଚ୍ଚେ ରଖେ ଦେଶ ମଥା ।।

ମାଆ ଠାରୁ ତାର ମାତୃଭୂମି ବଡ।

କାଟେ ସେ ଶତୃ ଶିର ।

ଧନ୍ୟ ସେ ଜନନୀ 

ମାଆ ଭାରତୀ ର।

ଧନ୍ୟ ତା ପୁତ୍ର ବୀର।।

ଅଭାବରେ ରହି 

ମୋ ଦେଶ କୃଷକ।

ଆହାର ଯୋଗେଇ ଥାଏ।

ତ୍ୟାଗର ପ୍ରତୀକ ମୋ ଦେଶର ଲୋକ।

ମଙ୍ଗଳ ମନାସୀ ଥାଏ ।

ନିଜ ଜୀବନ ତା ନର୍କେ ପଡୁ ପଛେ ।

ଜଗତ ଉଦ୍ଧାର ହେଉ ।

ଏଇ ଆଦର୍ଶର ମଣିଷ ମୋ ଦେଶେ।

ସର୍ବଦା ଜନମ ନେଉ ।।

ଅହିଂସା ଶକ୍ତିରେ ଧରାଶାୟୀ ହୋଇ । 

ଫିରିଙ୍ଗି ଏ ଦେଶୁ ଗଲେ।

ସେଇ ଦିନୁ ଆମେ ନିଜ ଦେଶର ।

ଶାସନ ପ୍ରଣିତ କଲେ।।

ସମ୍ବିଧାନ ଆମ ବିଶ୍ୱରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ। 

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆମେ ଭାରତୀୟ।

ଏ ଦେଶର ମନିଷୀ ସନ୍ଥ ସନ୍ୟାସୀ।

ଦିଏ ଆମ ପରିଚୟ ।।

ଉଣେଇଶି ଶତଚାଳିସି ମସିହା ।

ଅଗଷ୍ଟ ପନ୍ଦର ଥିଲା ।

ସେ'ଦିନ ଆମ ମାତୃଭୂମି।

ସ୍ୱାଧୀନ ଦେଶ ହେଲା ।।

ନୀଳ ଗଗନର ନିଳାଭ ଆକାଶେ ।

ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଉଡଇ ଆମ ।

ନଇଁ ନାହିଁ ମଥା ଶତୃ ଆଗେ

ଏଇ ଆମ ଦେଶ ପ୍ରେମ ।।

ଶାନ୍ତି ମୁକ୍ତି ପ୍ରୀତିର ସନ୍ଦେଶ।

ତ୍ରିରଙ୍ଗା କରି ବହନ ।

ବୀର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଶୋକ ଚକ୍ର

ଆମ ଗାରିମାର ଚିହ୍ନ।।