ଆୟୁଷର ଆରପାଖ

ଜହ୍ନର ଜାତକ ଲେଖି ଅନେଇଲେ

           ବାଦଲର ମାୟାକୁ ଆବୋରି

ଆକାଶର ଛାତିପରେ ଛନ୍ଦିହୋଇ

            ଭୟ କଣ ଯିବ ଅପସରି ।

ଆୟୁଷର ଆରପାଖେ ଆଶା ସବୁ

            ପାଣି ଭଳି ଯାଆନ୍ତି ମିଳେଇ

କରୁଣାର କାକରରେ କଷି ଧରେ

            କେବେ କେବେ ନିରାଶା'ର ଜୁଇ ।

ଶାଗୁଣାର ସଡକରେ ଦୁଃଖ ସବୁ

            ଅସରନ୍ତି ଅଛିଣ୍ଡା ଗଣିତ

ଅନ୍ଧାରକୁ ପିଇ ପିଇ ଡେଣା ବୋଧେ

&nbs

Advertisement

p;           ଡରେନାହିଁ ଏ ସାରା ଜଗତ ।

ବେଳେ ବେଳେ ସେ ଡେଣାରୁ ଡିଆଁମାରେ

               ପବନର ଅଦେଖା ଜହର

ପାପୁଲିର ଅଙ୍କାବଙ୍କା ଗାର ପାଖେ

              ଜାଳିଦିଏ ଗର୍ବ,ଅହଙ୍କାର ।

ତଥାପି ବି ଆଶାର କିରଣ ଛୁଇଁ

            ଆଲୁଅର ଅବୁଝା ଗଳିରେ

ଈଶ୍ୱର ହୁଅନ୍ତି ଦେଖା ଚର୍ଚ୍ଚ ପାଖ

            ନିଛାଟିଆ ଶ୍ମଶାନ ପାଖରେ ।