ଆସିଲେ ସେ ଆସେ ମଧୁରବେଳା

  ଆସେ ସିଏ, ଆସି

            ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କୁ ସେ ଶିଖାଏ ଗୀତ

       କହେ କାନେ କାନେ

            ସଅଳ ଉଠିବା ଦେହକୁ ହିତ ।

       ଆସେ ସିଏ, ଆସି

            ଫୁଲ ପାଖୁଡ଼ାକୁ ଦିଏ ସେ ଖୋଲି

       ତରତର କରେ 

            ଚଷାକୁ କ୍ଷେତକୁ ଆସିବ ବୋଲି ।

       ଆସେ ସିଏ, ଆସି

            ସବୁଠି ଆଲୋକ ଦିଏ ସେ ବୁଣି

       ଆଣିଥାଏ ସାଥେ

            ଶୀତଳ,ସତେଜ ପବନ ପୁଣି ।

       ଆସେ ସିଏ, ଆସି

            ତୁଟାଏ ସଭିଙ୍କ ଶୋଇବା ସୁଖ

       କହେ ଯାଅ ଉଠି

            ଯାଇ ବେଗେ ଆଗ ପଖାଳ ମୁଖ ।

       ଆସେ ସିଏ, ଆସି

            ଦେଉଳ ଦୁଆର ଫିଟାଏ ଯାଇ

       ଡାକି ଆଣେ ପୁଣି

            ଭକତଙ୍କୁ ଦିଅଁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ।

       ଆସେ ସିଏ, ଆସି

            ଘାଟିଆକୁ ନେଇ ଜଗାଏ ଘାଟ

       ବାଟୋଇକୁ ହସି

            ଫେରାଇ ଦିଏ ତା' ହଜିଲା ବାଟ ।

       ଆସେ ସିଏ, ଆସି

            ଚାଟକୁ ଗୁଣାଏ ଦୁଇରେ ଚାରି

       କହେ ଘରେ ଘରେ 

            ବାସି କାମ ସବୁ ଦେବାକୁ ସାରି ।

       ଆସେ ସିଏ ନିତି

            ଆସିବାକୁ କେବେ କରେନି ହେଳା

       ନାଆଁ ତା' ସକାଳ

            ଆସିଲେ ସେ ଆସେ ମଧୁରବେଳା ।