ଆସ ମାତେ

ଅଶିଣର ଶାରଦୀୟ ଶୋଭା,

ଶୁଭ୍ର କାଶତଣ୍ଡୀ ପୁଷ୍ପେ ମଣ୍ଡିତା ପ୍ରକୃତି,

ଆହା କି ଦିଶେ ମଞ୍ଜୁଳ, 

କେଡେ ମନଲୋଭା ।

ନିର୍ମଳ ଦିଶେ ସରସୀ, ତଟିନୀର ଜଳ

କ୍ରୀଡାରତ ହଂସ ଯୋଡି ଫୁଟିଛି କମଳ

ନିର୍ମଳ ଦିଶଇ ନଭ ନାହିଁ ଅଭ୍ରଖଣ୍ଡ

କି ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ଆଜି ସମଗ୍ର ଭୂଖଣ୍ଡ ।

ତବ ଧରାବତରଣ ପାଇଁ ଆଗୋ ମାତେ

ନାହିଁ ସେ ପୂର୍ବ ଉତ୍କଣ୍ଠା ଆଜି ଏ ଜଗତେ 

ମହିଷାସୁର ରୂପୀ କରୋଣା ମହାମାରୀ

ବହୁ ଜୀବନ ନେଇ ବି ଆତଙ୍କ ତା ଜାରୀ ।

ଆସ ମାତେ ଅବତରି ଏ ଧରା ଧାମରେ

ବିନାଶ କର କରୋଣା ବିଶ୍ୱରୁ ଅଚିରେ

ସାରା ବିଶ୍ୱ ରହିଅଛି ତବ ପଥ ଚାହିଁ

ଦୂର କରି ଏ ଆତଙ୍କ ଶାନ୍ତକର ମହୀ ।