ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ଯେତେବେଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟ ହୁଏ
ତାର ପ୍ରଥମ କିରଣରେ ଲାଗେ
ଧରିତ୍ରୀ ମାଆ ସୁଶୋଭିତ ହୋଇଛି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣରେ ।
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ମେଘ ନୃତ୍ୟ କରେ
ସୂର୍ଯ୍ୟ ଓ ବାଦଲର ସେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳରେ
ଲାଗଇ ଐଶ୍ଵର୍ଯ୍ୟ ରୂପ ଆକାଶ ଧାରଣ କରିଛିରେ ।
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ଆକାଶ ସଜେଇ ବାଦଲର ବିଭିନ୍ନ ଆକୃତିରେ
ଯେମିତି ସବୁ କିଛି ଅଛି ଆକାଶରେ
ସୃଷ୍ଟି ଆଙ୍କୁଛି ଚିତ୍ର ତା ଚିତ୍ରପଟରେ ।
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଯେତେବେଳେ ଅଙ୍କିତ ହୁଏ
ସୃଷ୍ଟିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ
ଯେମିତି ଆକାଶ ସଜେଇ ହୋଇଛି ସାତ ରଙ୍ଗରେ ।
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ଯେତେବେଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅସ୍ତ ହୁଏ
ଆକାଶ ରଙ୍ଗୀନ ହୁଏ ନାରଙ୍ଗୀ ରଙ୍ଗରେ
କି ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ସିଏରେ !
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ସୁର୍ଯ୍ୟାସ୍ତରେ ବିହଙ୍ଗମାନେ ଫେରନ୍ତି ଯେତେବେଳେ
ବାର୍ତ୍ତା ଦିଅନ୍ତି ସେତେବେଳେ ସେମାନେ
ଘରକୁ ଫେରି ଯାଅ ସନ୍ଧ୍ୟା ଆସିଲାଣିରେ।
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ଯେତେବେଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଓ ଜହ୍ନର ମିଳନ ହୁଏ
ସେ ସମୟର ଅପୂର୍ବ ଦୃଶ୍ୟରେ
ମନରେ କବିତାମାନ ନାଚି ଉଠେରେ ।
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ଜହ୍ନ, ତାରା ଉଇଁଲେ
ଲାଗଇ ଆକାଶ ରଙ୍ଗିତ ହୋଇଛି ନୀଳ ରଙ୍ଗରେ
ଫୁଟିଛନ୍ତି ତାରା ମୁକ୍ତାର ମାଳ ପରିରେ ।
ଆକାଶ ବୁକୁରେ
ଜହ୍ନ, ତାରାମାନଙ୍କ ସମାହାରରେ
ଜୀବନ ପାଇ ଶୀତଳତା, ମନ ମୁଗ୍ଧ ହୁଏ ରେ
ଉଡିଯାଏ ମନ ପକ୍ଷୀ ସେଇ ନୀଳ ଆକାଶରେ।।