ନୟନ ଆନ ଆଉ ନ ଦେଖିବ ଶ୍ରବଣ ଆନ ଆଉ ନ ଶୁଣିବ ଭୋଜନ ବିଷ ପରି ଲାଗି ହୃଦ-କାନନ ଦହି ହେବ,ତୁ ଯିବୁ ସରି

ତୋ ହାତେ ମରଣ ମୋର ନଥିଲା କି ଲେଖା, ଜହରବି ତୋପରିଲୋ ଦେଲା ତୋତେ ଧୋକା

ବାକି ରହିଗଲା ନାତିଟା ମୋହର ଝାଡୁ ଦଳଆଡେ ଯାଆନ୍ତା ଯିଏବି ଜିତିଲେ ଶାସନ ଡୋରିଟା ହାତ ପାହାନ୍ତାର...

କିନ୍ତୁ କେବେ ଚିନ୍ତା କରିଛ ମୋର ଇଛା କି ଆବଶ୍ୟକତା ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟବସ୍ଥା କି ପସନ୍ଦନାପସନ୍ଦ

ଯାହା କହିଯାଇଛନ୍ତି ସ୍ପର୍ଶକାତରତା ମଧ୍ୟରେ, ଚିନ୍ତା କରିବାପାଇଁ ମୁହୁର୍ତ୍ତଟିଏ ମାତ୍ର ଲୋଡ଼ା ଏ ଜୀବନ କାଳରେ ।