ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ଲୋକଙ୍କୁ ଭେଟିଲେ କହିଦେବି ସବୁତକ ଯୁଗ ବଦଳିଛି ଏ ସଂସାରେ ଏବେ ମିଳିବେ ସମସ୍ତ ଠକ । ଅବୋଧ ଭଳି ମୁଁ ଲେଖିଦ...

ସବୁ ଖାଲି ନିଜକୁ ବାନ୍ଧିବା ଓ ମୁକ୍ତ କରିବାର ଅଦ୍ଭୂତ ଲକ୍ଷଣ ! ହେଲେ ସବୁ,ମଶାଣୀର ମାଟିପରି ଅବୋଧ,ଅଭିଶପ୍ତ, ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ ଅଙ୍କନ !!

କିଏ ଶିଖାଇଲା ସେଦିନ ଏ ଦେହ ଖଣ୍ଡିକ ମୁଁ ବୋଲି ଆଉ ପରିପାର୍ଶ୍ବର ଲୋକଙ୍କୁ ମୋର ବୋଲି ?

ମାଗିବିନି ହାତ ପାତି ମୁଁ ଭିକାରୀ ପରି ଦେଉଥିବ ଯାହା ନେଉଥିବି ମୁହିଁ ଅଝଟ ହେବିନି କେବେ ଅବୋଧ ପରି....

ପଦେ ପଦେ ପାନ୍ଥ ପଥ ଦୁର୍ବିସହ ଜତୁଗୃହ ପାନ୍ଥଶାଳା ଜାଗ୍ରତେ ବାହିବୁ ଭେଳା ମମତାର ଛାଇ କେବେ ଲିଭିଯିବ କେହି ତ ଜାଣିନି ପରା ।

ମାତୃକୃପା