तुमचा न पाहीलेला चेहरा

सोबत तुमच्या होतो इतके वर्षे कळले कसे नाही मला

तुमच्या बोलण्यामागचं अर्थ लागला वेळ समजायला

बोलले जरी तुम्ही काही

तरी त्यातले वाईटच मी नेहमी पाही

तुमच्याकडे कधी नाही पाहीले आपुलकीने

तरी वागावलात तुम्ही मला नेहमीच लाडाने

आता काय बोलू नि किती बोलू शब्दच फुटेना मला

वडील म्हणजे नेमके काय हे आता कळले मला

प्रत्येक चांगले कामास माझ्या देता तुम्ही प्रोत्साहन

आणि प्रत्येक दुःखाच्या प्रसंगी देता मला आश्वासन

खरच पप्पा कौतुक करु किती ते आहे कमीच

आणि तुम्हाला समजण्यास मागे पडलो मीच

जेव्हा येते संकट माझ्यावर

तेव्हा तुम्हीच ते झेलता स्वतावर

तुम्हीच माझ्या आयुष्यातले आहात ध्रुवतारा

जो उत्तम मार्ग दाखवतो खरा

परंतु खंत वाटतेय ते याची

मी कधीच नाही ओळखू शकलो तुमचा न पाहीलेला चेहरा