तो कवडसा

तो कवडसा

 आरशावर पडला तर

 परावर्तित होतो 

गालावर पडला तर

 रंगाला येतो 

छपरातून आला तर 

घर ओलेचिंब करतो

 कधी चांदण्या रात्रीत

 चोरून प्रणय बघतो 

तो कवडसा

 अंधार कोठडीत

 देवदूत होऊन येतो

 लहान बाळासाठी

 आरशातले खेळणे बनतो

दाखवतो अदृश्य

 धूलिकण हवेतले  

आणि लाल लाल रक्त

  आपल्या तळव्यातले 

 आता कवडसा, येणार कसा

झिरपणार तरी कोठून 

पत्र्यातून, प्लास्टिक मधून,

 की सिमेंट काँक्रेट

 च्या जंगलातून

 गेले ते क्षण आता 

गेलंय सार गोठून