सांज

झपाझप पावले पडत होती

परतीचा मार्ग आक्रमत होती

तो बुडताना पूर्व क्षितिजावर

गडगड मात्र ढगांची ऐकू येत होती...!

आत खोलवर पोटात

गोळा आपले अस्तित्व दाखवत होता

घर गाठण्यासाठी

जीवाचा आटापिटा होत होता...!

हा हा म्हणता ढगांनी

सारे आसमंत क्षणात काबीज केले

मधूनच आवाजासह विजेनेही

आपले अस्तित्व दाखवून दिले...!

अंगातून उष्म्याच्या जाणिवा

डोके वर काढत होत्या

थंडगार वाऱ्याच्या लहरी

सुखमय अनुभूती देत होत्या...!

बरे वाटले घर जवळ आल्यावर

दीर्घ श्वास सोडला घरी पोहचल्यावर

म्हंटले त्या मेघांना आता मी भीत नाही

तुमच्या गडगडाटाने लाईट काही जात नाही..!

बोलाफुलाची गाठ पडली

ढगांची बहीण ती पटकन रुसली

फक्कन अंधार करून निघून गेली

पाचावर धारण वळीवाने बसली....!