प्रिये ! तुला वजा करून ..

प्रिये ! तुला वजा करून ...

आयुष्यच उरते  कुठे ?

कितीही नाही म्हटलं तरी ...

तू दिलेले क्षण पुरते कुठे ? 

आयुष्यातून तुला वजा करता 

काही काही उरतं नाही ...

आठवणीही जीवघेण्या त्या 

मज पूरक ठरत नाही ...

 

तू हवी होतीस कायमचीच...

पण... तू स्व्प्नांत झालीस माझी 

दोष तुझा नव्हताच ग मुळी ...

मीच नाही थांबवलं तू गेलीस तेव्हा ..

मी खूप समजावलं मनाला ..

तू नसणारच आता सोबतीला ...

निष्फळ होत गेला अट्टहास माझा

आजही हवाहवासा सहवास तुझा ... 

मी जगतो आजही आठवणीत तुझ्या   

दोर तुटलेल्या पतंगासारखं ...दिशाहीन 

स्वछंदी , सैरभैर ..भरकटल्यागत 

नाहीच जगू शकत प्रिये , तुला वजा करून ...