प्रेमसागर

वाहतोय मंद धूंद गार वारा

सागरकाठचा शांत हा किनारा

अजूनही स्मरते ,आठवते मला

तनूस आलेला गोडडड शहारा....

सूर्यास्ताचा मंद मंद प्रकाश

प्रिया हाती हात होता तुझा

स्पर्श पायाला रेतीचा मऊशार

न डगमगणारा विश्वास माझा......

तुझे अनंत, अपार प्रेम पाहूनी

मनी दाटले भावभावनांचे धुके

तुझ्या प्रीतीत हरवलेली मी 

बोलके शब्द माझे झाले मुके.....

एकांत क्षण वाटे हवाहवासा

कुणीतरी आपलंही आता होतयं

ही भावना अंतरी खोलवर रुजतेय

मन हे माझे प्रेमात अखंड बुडतयं....

प्रेमाची ही मृदू मीत परिभाषा

समजली मला या सागर किनारी

सौख्यात आकंठ बुडाली वसुधा

शहारले सर्वांग सागर लाटांवरी....

प्रीया तुझी गच्चमिठी म्हणजे

शुभ्र शीतल चांदण्यांचा आभास

होतेय मनोमिलन आपल्या दोघांचे

या मोहविणार्‍या क्षणात खास...

या मोहविणार्‍या क्षणात खास....