ओढ पावसाची

तप्त वसुंधरेची आर्त साद घे ऐकुनी

कोमेजल्या तनास दे तू नवसंजीवनी

तनास शृंगारित कर तू चिंब चिंब भिजवूनी

बघ आतुरली ती नटण्या हिरवा शालू लेवूनी

जगाच्या पोशिंद्यास धीर दे तव कृपाशिर्वादानी

आकाशी बघत बसे तो मोठी आस लावूनी

पाखरे सैरभैर होती तुझ्या आगमनी

चातक चकोर व्याकुळ होई प्राशना तव पाणी

हे बा पावसा टाक सर्व बंधने झुगारूनी

सकला तृप्त कर तू बेधुंद कोसळूनी