मौन पाळतो

विरहात अश्रू मी

रात्र दिवस गाळतो

थेंब थेंब रक्त माझा

आसवात ढाळतो !!

माझ्या अवती भोवती नेहमी

असतो दुःखाचा सुगंध

तू दिलेल्या जखमांना

उकरूनी गंधाळतो !!

साध्य मला होत नाही

स्वतःला सांभाळणे

आहे मी भावूक म्हणूनी

भेटणे तुला टाळतो !!

तुझ्या सारखे विसरणे

शक्य न झाले मला

करुनी आठवण तुझी

मी तना मनाला जाळतो !!

तुझ्या बदनामीची भीती

मूक बनविते मला

लाख प्रश्न लोक पुसतात

मौन पाळतो !