जीवन आपले फुलवत रहा
जीवन आपले फुलवत रहा
कापलेल्या त्या ओंडक्याला
फुटू शकते पालवी
मानवा नको घाबरू
दूर नैराश्याला घालवी
त्या आंब्याच्या झाडाने
नाही सोडला गुणधर्म आपला
दिली तुम्हाला गोड फळे
जरी तुम्ही त्याला कापला
जगण्याची जिजिविषा
त्याने नाही सोडली
जरी नियतीने त्याची
फांदी फांदी मोडली
ओंडक्यातही उरले होते
थोडेसे त्याचे जीवन
होता नशिबात जेवढा
उपभोगला त्याने क्षण
आला क्षण, आला दिन
माणसा तू जगत रहा
सुखे दुःखे समा समा
जीवन आपले फुलवत रहा