हलकं फुलकं प्रेम...
हलकं फुलकं प्रेम...
थोडं आगळं वेगळं असावं,
जमावं तेवढं थोडंच आहे...
नेमकं आतापुरतं सामावून घ्यावं,
प्रेमाचं हलकं फुलकं मन स्वतःत जपावं...
थोडसं अबोल असावं,
बोलावं तेवढं कमीच असू द्यावं...
तेवढ्यापुरतं मनवता यावं,
प्रेमाचं हलकं फुलकं मन स्वतंत्र जपावं...
थोडसं दोघांतील उष्टं करावं,
वाटावं तितकं कमीच आहे...
दोघांत एक मिळून घ्यावं,
प्रेमाचं हलकं फुलकं मन इथेच उराशी खुलवावं...
थोडासा दुरावा असावा,
कधी कधी त्यासाठी दिवस रात्र कमीच आहे...
झुरलेलं मन जुळवून घ्यावं,
प्रेमाचं हलकं फुलकं मन मिठीत कवटाळावं...
थोडासा आभास असावा,
त्याचा छळ दिवस रात्र भर चालूच राहावा...
तुलाही तो तसाच आणि तितकाच व्हावा,
प्रेमाचं हलकं फुलकं मन रोज स्वप्नात जपावं...
थोडसं काळीज असावं,
आयुष्यभर द्यावं तेवढं कमीच आहे...
म्हणून तिच्याकडूनही तितकंच यावं
प्रेमाचं हलकं फुलकं मन दोघांनी एकत्र जपावं...
तारुण्यातील प्रेम असंच खुलावं,
आकर्षणाची काय कमी आहे...
पण शिदोरीत फक्त तुझं उत्तर 'हो' असावं...
आणि प्रेमाचं हलकं फुलकं मन हृदयाने जपावं...
शेवटपर्यंत तू अर्धांगिनी राहावं,
सत्यातली सौंदर्याची किंमत काय करावी?
साथ तिची शेवटच्या श्वासापर्यंत राहावी...
प्रेमाचं हलकं मन फुलपाखराप्रमाणे जपावं...
सगळ्यांपेक्षा वेगळं नव्हतं पण आमचं वेगळं होतं...
इतरांचं माहित नाही माझं असंच चालायचं...
आता मन मोठं करून सारं काही सामावून घ्यायचंय...
प्रेमाचं हलकं फुलकं मन आता सत्यात जपायचंय...