गळून गेले माझे मी पण

गळून गेले माझे मी पण

अनुभूतीला सारे अर्पण ।।

जरी म्हातारा मी बिनकामी

येईल आठवण क्षणोक्षणी ।।

दरात सजवती मांडव भारी

मला बसवती मंदिरा वरी ।।

सारे झाले स्वार्थी मतलबी

कामा पुरती गोडी गुलाबी ।।

तोंडापुरती करता हळहळ

चालायचा तो चालतो छळ ।।

घरात पाहीजे हसरे चहरे

मायबाप म्हणे आश्रमात बरे ।।

वृद्ध बिचारे देती शाप

फेडावे लागेल तुम्हा पाप ।।

मानवा हीच तुझी करणी

करावी लागेल तुला भरणी ।।

गळून जाईल तुझे मी पण

तुला होईन त्यांची आठवण ।।