दिगंतरी

पाय टिकत नाही आता

माझा दृश्य जमिनीवरी

झेपावू पाहतयं मन खुळं

विहगासम त्या दिगंतरी

झंझावात अवघा लोटून

निरंकुश विहरत रहावी

होवूनी स्वार लेखणीवर

काव्य दर्पणात मिरवावी

नजर जाईल तिथपर्यंत

वेचून घ्यावीत शब्दफुले

वाऱ्यावरती बांधून झुला

चंद्र, सूर्यही मजसवे डुले

ज्ञान, विज्ञान, तंत्रज्ञान हे

सारेच माझ्या सभोवती

सृजनाची वाट चालतांना

हृदय सागरास येई भरती

'लोक काय म्हणतील' या

विचारांची टाकली कात

कर पसरून स्विकारतेय

जे जे काही घडतंय आत

उड्डाण ही आत्म भेटीची

विसावेल आता दिगंतरी

क्षितिजापल्याड बहरेल

सुंदर अस्तित्वाची नगरी