चकवा

आयुष्य किती कोते ठरले 

खूप काही जगायचे उरले

तू मात्र चकवा दिलास

किती पावसाळे मागे सरले 

आठवणींचा पाऊस आला 

घेऊन सरी मुसळधार 

तुझ्या सोडून जान्याने त्याने 

काळजावर केले हजार वार

माजला कोलाहल सारा 

उठले वादळ एकटेपणाचे

तुझा ठिकाणा कुठे शोधू 

खेळ थांबवू कसे मनाचे

का सोडलीस अर्ध्यावर साथ

का सुटला तुझा हात 

कसे समजावू मी तुझी सखी 

तू गेलास मज पहात