अन्तरिचा भाव मोती

बहाण्याही काही दिशा होती

भावनेसही काही आशा होती

मिटल्या ओठातील अबोल्याचा

शब्द न शब्द तो उमजत होता

त्या वळणावर विसरले ते गाव  

त्या गावाचे ही काही नाव होते

ओंजळीतं अजूनी पडसादती

त्या नभाची सावली दाट होती

श्वासातील ती आस जगण्या

उसवल्या ओळखित मोजते

सारं काही असूनही माझ्यात

काय शोधते ही नजर जगात

सावलीत कशी हरवली काया

भान उसने लाभले नशिबाला

सात्विक जाणवली तीही माया

मानपान कसला मागू तयाला

माणिक गवसला हा जसा की

भाव मोती जन्माने लाभला

व्यर्थता उनिवातही घालवली

सार्थकता जी माझ्यातच होती