अखेरचे ते क्षण

अखेरचे ते क्षण मी

शांत पडुन पाहत होते ||

कधी न रडणारे बाबा आज, 

हुंदके देऊन स्वत:ला सावरत होते ||१||

कधी नव्हे ते शांत झालेले डोके,

आईच्या मांडीवर निपचिप पडले होते ||

मला तिला खुप काही सांगायचे होते,

पण दिवस मात्र सरले होते ||२||

एकटक आई फक्त,

माझ्याकडे पाहत होती ||

कणा नसल्यासारखी ती

गळुन पडत चालली होती ||३||

गिफ्ट देणा-या सर्वांच्या हातात

आज हार दिसत होता ||

ज्याने एका काळी गुलाब दिला होता 

तो मात्र एका कोप-यामध्ये उभा होता ||४||

पुष्कळ स्वप्न मी माझ्या सोबत

घेऊन चालले होते ||

मागे मी माझ्या आठवणींचे

गाठोडे मात्र सोडले होते ||५||

काही ओळखीचे तर काही अनोळखी

चेहरे सर्व गोळा झाले होते ||

सर्वांच्या अश्रुंचे कारण मात्र 

मी एकटीच बनले होते ||६||

ज्यांच्या मी पाया पडायचे

ते आता माझ्या डोके टेकु लागले ||

शरीर मेले होते आता मनही

ते पाहुन अर्धेमेले झाले होते ||७||

माझ्या हसण्याने फुलुन उठणारे घर

जाण्याने कोमजले होते ||

आता सुन्न पडलेले चेहरे,

मला पाहवत नव्हते ||८||

अखेरचे क्षण ते खरचं

अखेरचे उरले होते ||

आता शेवटचे सरण

 पण रचले होते ||९||