आयुष्य

थेंब थेंब असं

आयुष्य संपताना

कळलंच नाही

अर्धाच राहिला प्याला

मग वाटलं अरेच्च्या

उगाच सांडलं अर्धं

बरचसं वाया गेलं

नाहक झिरपत राहिलं

सुख दुःखाचे शिंतोडे

जमिनीवर पडलेले

काहीसे क्षणभंगुर

बाष्पात विलिन झालेले

थोडं पाणी जपलं आहे

अनुभवाच्या आधारे

पाय लागून सांडेल का?

ह्याचीच खंत आहे

सांडण्या अगोदर ते

पूर्ण उपभोगायचं

वाढणं तर अशक्य

पण आहे तेच जपायचं

एकेक ,प्रत्येक थेंबाचा

आस्वाद घेत रहायचं

व्यर्थ नाही घालवायचं

स्वतःलाच वचन दयायचं

नाही रे वेडया मना

कोणी पाहिला पुढला जन्म?

जे आहे, हेच आहे

वर्तमानाचंच जगणं आहे

सोड तू भूत आणि भविष्य

हा क्षण आपला जग तू

कशाला चिंता करावी

आज आहेस उद्या नाहीस तू