आई

शब्दात जिच्या सदैव माया 

आयुष्यभर झिजविते काया

स्वतः उभी राहते उन्हा-पावसात

होते लेकराची छाया...आई !

उपवास नावे सोसते त्रास

बाळा भरवी मुखीचा घास

शब्दात तीच्या अमृत शिंपण

घरादाराच्या श्वास...आई!

नयनी लपवीते खारे पाणी

दुःख पिते देई जीवन संजीवनी

प्रसन्न वदने घरात दरवळे 

प्रीतिची फूलराणी ...आई

पहाटे उठते उशिरा निजते

मोल ती कसला ना घेते

लोभ ना तिजला मोठेपणाचा

जखमेवरची फुंकर...आई!

राब राबते परी न विसरते

मन तिचे खोप्यातच रमते

नजर पिलावरी भिरभिरते

भासे ऊंच आकाशी घार...आई