પે'લ વે'લુ શીખતાં
પે'લ વે'લુ શીખતાં
એ બાળપણનાં સોનેરી દિવસો હતાં. મમ્મી પપ્પા આણંદ કંઈ કામસર ગયાં હતાં ઘરમાં મારાથી મોટા ભાઈને હુંને દાદા ઉપર રૂમમાં હતાં.
દાદા એ ઉપરથી ઘંટડી વગાડી એટલે હું ઉપર દોડતી ગઈ.
દાદાને તાવ હતો પોતે વૈદ્ય હતાં કહે બેટા તારી મમ્મીને કહે કે ગોળનો શીરો બનાવી આપે મેં કહ્યું કે સારું દાદા.
દાદાને તાવ ખુબ જ હતો હું કહું કે મમ્મી નથી તો દાદા ચૂપચાપ સૂઈ રહેશે પણ કશું કહેશે નહીં એટલે મેં મમ્મી, પપ્પાને શીરો બનાવતાં જોયાં હતાં એટલે મને એમ કે આતો બહું જ સહેલું છે એ વખતે મારી ઉંમર નવ વર્ષની હતી.
મારા ભાઈ જીતેશભાઈને કહ્યું કે ચલો આપણે સાથે મળીને દાદા માટે ગોળનો શીરો બનાવી દઈએ. એ જમાનામાં ચૂલા ને દીવેટવાળા પ્રાઈમસને પંપવાળા પિત્તળના સ્ટવ હતાં. મારા ભાઈએ મને દીવેટવાળો સ્ટવ સળગાવી આપ્યો.
મેં કોઈ મોટા રસોઈયાની જેમ મોટું તાંસળુ લીધું ને તવેથો લીધો ને લોટનાં ડબ્બામાંથી વાડકો ભરી રોટલીનો ઝીણો લોટ લીધો.
ભાઈને કહ્યું કે ઘી આપો એટલે ભાઈએ પિત્તળની બરણીમાંથી ઘી આપ્યું મેં ઘી નાખ્યુંને તવેથો ફેરવવા લાગીને પછી તરતજ લોટ નાંખી દીધોને લોટને સરખો શેક્યો પણ નહીંને ભાઈ પાસે પાણી માગ્યું તો ભાઈએ મોટો લોટો ભરીને પાણી આપ્યું એ મેં નાખી દીધું તાંસળમાને તવેથો ફેરવવા લાગી પણ લોટ ઓછોને પાણી વધી પડ્યું તે રાબ જેવું બન્યું.
હજુ પાણી બળ્યું પણ નહોતું ત્યાં મે રબડી ગોળ આવતો હતો એ જમાનામાં મારાં ઘરમાં રબડી ગોળનાં ડબ્બા જ ભરતાં હતાં. રબડી ગોળ ભાઈ પાસે આશરે ઉમેર્યો પછી તો જોવા જેવું બન્યું.
હું તો તવેથો ફેરવું તો ફરે જ નહીં એટલામાં જ આણંદ ગયેલા પપ્પાને મમ્મી આવ્યાંને મારાં પપ્પા નાનપણથી જ બહેરા મૂંગા હતાં એમણે મને ઈશારામાં પૂછ્યું શું છે આ બધું ?
મેં કહ્યું દાદાને તાવ છે ને શીરો ખાવો છે તે મેં બનાવ્યો.
પપ્પા, મમ્મી હસ્યાને પપ્પાએ મને ઊભી કરીને ફટાફટ બીજો ગોળનો જાડા લોટનો શીરો બનાવી આપ્યો ને કહ્યું જા આપી આવ.
આ મારો પહેલો રસોઈ બનાવવાનો અનુભવ હતો.