જતો રહું તો ?
જતો રહું તો ?
જતો રહું તો ?
આ તને છેલ્લી વખત કહું છું.. હું જતો રહીશ.
શું તમે મજાક કરો છો ! આવું તો ઘણું વખત કહ્યું અને પાછા ચૂપચાપ આવીને બેસીને.. હસીને.. ગુટખા ખાવા બેસી જાવ છો.
ના..ના.. હવે બનશે જ નહીં. આ વખત તો છોડી જ દઉં છું.
તમારાથી ગુટખા છોડાતા નથી.ને ઘર છોડવાની વાત કરો છો. તમારાથી કંઈ ના બને. ગુટખા તો છૂટવાના જ નથી. ક્યાંથી તમને લત લાગી એ ખબર પડતી નથી. પાંચ વર્ષ પહેલાં તો તમાકુ પણ ખાતા નહોતા. ગુટખા છોડી બતાવો તો માનું.
હું જતો જ રહેવાનો છું. વારંવાર મને ટકોર કર્યા કરે છે. આ આપણા પાડોશીને એમની પત્ની કશું કહેતી નહીં હોય. એ પાડોશી તો ગુટખા, સિગારેટ અને ક્યારેક ક્યારેક તો દેશી પણ પીતા જોયો છે.એની પત્ની કેટલી સહનશીલ છે. ના..ના હું હવે નહિ ચલાવું. હું તો ચાલ્યો...
અને પતિ મહાશય ઘર છોડીને જતા રહ્યા..
એક કલાક પછી....
પતિનો ઘરમાં પ્રવેશ...
આવો આવો..મને ખબર જ હતી તમે ધોયેલા મૂળાની જેમ પાછા આવવાના છો. તમારાથી ગુટખા છૂટવાના નથી.
પતિ હસી પડ્યો.
બોલ્યો....અરે ગાંડી... હું તો પાનના ગલ્લે ગયો હતો.
એટલે તમે ગુટખા ખાઈને આવ્યા ? કે લેવા ગયા હતા ! તમને આમને આમ સિગારેટ પીવાની ટેવ પડશે. ને પાડોશી સાથે તો જતા જ નહીં એ દારૂની ટેવ પાડશે. બે ચાર વખત મફત પીવડાવશે એટલે તમને ગુટખાની જેમ વ્યસન થશે.
અરે.. તું મારી વાત તો સાંભળ.. મારી પાસે દસ થી બાર ગુટખાના પેકેટો હતા એ ગલ્લે પાછા આપી આવ્યો અને ઉધાર હિસાબ ચૂકતે કરી આવ્યો. હવે ગુટખા ખાય એ બીજા...મારેય ઘરમાં રહેવાનું છે.. મને કંઈ થાય તો તારું શું ? એ ચિંતામાં મારું વજન એક કલાકમાં એક કિલો ઘટી ગયું.
હવે તમે સમજ્યા. સાચો ગુજરાતી ઘર માટે રૂપિયા બચાવે અને પોતાની ફેમિલીનું ધ્યાન રાખે. વ્યસન અને નશો એ નાશનું મૂળ છે.