તિમિર તારા

ભરી પ્રકાશ કોથળામાં,

જાવું દૂર દૂર તિમિર દેશમાં,

કોડિયાના પ્રકાશે,

જ્ઞાન સાગરને તરવા મથતા,

બાળકને દવું પ્રકાશ હલેસા.

હવે તરીશ જ્ઞાન દરિયે,

પામું કંઈક અબુધ કાજે,

ભૂંસાય અંગુઠાની છાપના ઓછાયાં,

એક કલમ એમના હાથમાં,

ગણતરી કરે હસતાં વાતમાં,

ના કદી પછી એ ફસતાં.

જ્ઞાન દીપ અજવાળું,

જીવન સદાય ઝળહળે

જ્ઞાન પ્રકાશમાં.