સાંજ પડે ને

સાંજ પડે ભીતર એક નદી સાવ ખાલી ખળખળતી,

મારી ઉમ્મિદો અને આશા તને મળવા જાણે ટળવળતી,

તારી યાદોમાં આખી રાત રડી જાણે આંખો મારી છલકાતી,

તારા આવવાના ઇન્તેઝારમાં દરેક સાંજ આમ ઉદાસી સાથે ઢળતી,

તારી એક ઝલક દેખાતી નથી ત્યારે આંખો મારી રોઈ રોઈને થાકતી,

આ પવનનો ફેરિયો છેડી મારી ઓઢણી જાણે લે છે એ મારી ઝડતી,

ભાસ થાય એવો મને જાણે શિખરે પહોંચ્યા પછી હું ગબડતી,

ઉદાસી મને આવીને વિતલાતી જયારે કોઈ વાદળી આભે ચડતી.