Krishna Mahida
Abstract
ઊંચે આકાશ
મન પંખી પાતાળે,
દટાઈ આશ.
ભીતર પાંખે,
હવા ભરી ઊડવા,
ઈર્ષાનું છિદ્ર.
પીંજરે પંખી,
મુક્ત ગગન છે,
ઊડી ઝંખના.
ધરાએ બાંધી,
લહેરાય ખેતરે;
હવાએ ફેંકી.
વેરણ સાંજ
એક પિતાની આશ
સમર્પણ સ્વીકા...
એવો માણીગર મળ...
આ મારા દેશની ...
વાર્તા વિશ્વ
આઝાદીના હક્કદ...
શરૂઆત તો કર
સાથ ભવોભવનો
શરૂઆત